بیماریهای شایع چشمی کودکان:
.
یکی از بیماریهای شایع چشمی کودکان تنگی یا گرفتگی مجاری اشکی است که با حالت خیس بودن و حلقه زدن اشک در چشمها و یا سرازیر شدن اشک بر گونه، بدون گریه کردن، و یا تشکیل توده ترشحی در گوشه داخلی چشم (ها) میتواند خودنمائی کند. علّت پیدایش این تنگی یا انسداد در مجرای اشکی توقّف یا کند شدن روال تکامل در دوره جنینی و بعد از تولد میباشد. اگر مراحل تکامل بعد از تولد ادامه یابد، بعد از چند ماه مجرا خود بخود، کاملاً باز شده و علائم برطرف میگردد ولی اگر متوقّف شود درمان با میل زدن (سونداژ) مجرای اشکی و حذف عامل انسداد یا تنگی، کامل میشود.
همانگونه که گفته شد، در بسیاری از موارد با گذر زمان مجرای اشکی تنگ بتدریج باز و بازتر شده و به اندازه نرمال میرسد. در این مدت، حضور عفونت و ترشح در کیسه و مجرای اشکی مانع از روند طبیعی باز شدن مجرا و یا موجب تاخیر زیاد در بهبود میگردد و به همین جهت مصرف آنتی بیوتیک بصورت قطره چشمی و در موارد شدید به همراه آنتی بیوتیک خوراکی - به مدّت محدود - برای درمان و کنترل عفونت چشمی ضرورت دارد. در غیر این صورت حضور عفونت سبب تخریب مخاط دیواره کیسه و مجرای اشکی شده و چسبندگیهای ناشی از ترمیم زخمهای دیواره سبب تنگی بیشتر و شکنندگی مخاط میگردد.
پیدایش عفونت در چشم نوزادان اگر بیشتر از دو یا سه روز ادامه یابد، از مواردی است که باید والدین با چشم پزشک کودکان درمیان گذاشته و دستورات دارویی صحیح و لازم و نیز روش شایسته بکار بردن آنها را دریافت و اجرا کنند.
نوع دارو و بویژه نحوه مصرف آنها بسیار مهمّ است. موارد زیادی را دیده ایم که داروهای مختلف پشت سر هم - به بهانه عدم تاثیر خوب بر عفونت - تعویض و تجویز شده اند و مهمّ اینکه روشهای استفاده از آن داروها بطور صحیح انجام نشده و این عدم موفقیتها به حساب مؤثّر نبودن دارو نوشته شده و .... در نهایت شخص متضرّر خود کودک بوده است.
انتخاب نوع دارو، روش مصرف دارو، زمان مصرف دارو، اقدامات قبل و بعد از بکار بردن دارو، مدّت استفاده از دارو توسط چشم پزشک کودکان به والدین شرح داده شده و تصمیم گیری در مورد چگونگی و میزان تاثیر دارو بر بیماری، و نحوه ادامه یا قطع دارو، از وظایف پزشک است و تا ایشان نگفته اند، نباید مصرف دارو، کم و یا قطع شود.